نام اختصاری:Chlamydia IgG/IgM

سایر نام ها: آنتی بادی ضد کلامیدیا، Chlamydia Serology، Anti Chlamydia Ag, Antibody

بخش انجام دهنده: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما

حجم نمونه مورد نیاز:  0.2 ml

شرایط نمونه گیری:

1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.

2. جمع‏آوری نمونه بلافاصله پس از شروع علایم حاد باید صورت پذیرد. (دیرتر از یک هفته نباشد ).

ملاحظات نمونه گیری:

1. مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود.نمونه گیری باید در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد.
2. نمونه های سرمی مرحله حاد و نقاهت را باید با فاصله 3- 2 هفته از یکدیگر گرفت.
3. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
4. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.
5. در صورت استعمال هرگونه داروی آنتی بیوتیک یا مهارکننده سیستم ایمنی، قبل از نمونه گیری آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
6. نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید. سن وجنس بیمار را در برگه آزمایش ثبت نمایید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1. نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد.
2. سرم های با همولیز و لیپمیک شدید.

شرایط نگهداری:

1. ترجیحاً پس از جداسازی سرم، آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8^oC  نگاه دارید.
2. در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 20^oC-   نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما  7 روز است.

کاربردهای بالینی:

1. تشخیص بالینی عفونت کلامیدیا تراکوماتیس.
2. کمک به تشخیص افتراقی  پنومونی آتیپیک در شیرخواران، عفونت چشمی تراکوما و لنفودنوپاتی ناحیه کشاله ران مشکوک به لنفوگرانولوم ونروم (LGV)

روش مرجع: کشت ارگانیسم تشخیص قطعی در وجود کلامیدیا می باشد.

روش ارجح: فیکساسیون کمپلمان (CF) برای IgG، میکروایمونوفلورسانس(MIF)

سایر روشها: آنتی‏بادی غیرمستقیم فلوروسانس (IFA) و آنزیم ایمونواسی(EIA)، تست حساسیت پوستی فری.

اطلاعات تکمیلی:

کلامیدیا انگل داخل سلولی با مشخصات باکتری و ویروس می باشد. سه گونه از آن شناخته شده است که شامل کلامیدیا تراکوماتیس، کلامیدیا پونومونیه و کلامیدیا پسی تاسی می باشد. عفونت‏های مزمن بدون علامت یا مداوم ناشی ازکلامیدیا تراکوماتیسوکلامیدیا پونومونیهدر انسان شایع هستند. به همین علت روشهای سرولوژی در تشخیص بیماری فعال چندان کمک‏کننده نخواهد بود. کلامیدیا تراکوماتیس یک پاتوژن باکتریال شایع بیماری­های منتقله از راه جنسی (STD) است. کلامیدیا تراکوماتیس همچنین پاتوژن تنفسی بوده و موجب کوری(اُفتالمی نوزادان)، LGV، بیماری التهابی لگن (PID)، حاملگی خارج رحمی، اورتریت، اپیدیدیمیت و نازایی می‏گردد.  کلامیدیا تراکوماتیس در زمان زایمان و یا در تماس مستقیم جنسی از مادر به جنین انتقال می یابد. این نوزادان ممکن است مبتلا به کنژنکتیویت ( ورم ملتحمه) و یا سندروم پونومونی کلامیدیایی گردند. کلامیدیا تراکوماتیس شایعترین عامل باکتریایی می باشد که از طریق مقاربت جنسی انتقال می یابد. این باکتری عامل لنفودنوپاتی ناحیه کشاله ران (LVG) و  اپیدیدیمیت (التهاب مجاری اپیدیدیم) در مردان و سرویسیت ( التهاب سرویکس) و سالپنژیت ( التهاب لوله های فالوپ) در زنان می باشد.

مقادیر مرجع: مقادیر مندرج در جدول مقابل برای آنتی بادیهای Chlamydia IgG/IgM و مطابق با روشELISA میباشد.

ü      ایندکس آنتی بادی: (O.D نمونه تقسیم بر میانگین O.Dcut off ) ×10

ü      میانگین OD  cut off: 1

تیتر طبیعی آنتی بادیها در روشهای متداول:

MIF:  1/8≥

EIA:IgM  : 1/10 >       IgG:1/64 >      

CF:1/16 ≥

تفسیر: تیتر آنتی بادی IgG بیشتر از 1/64 احتمالاً  نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. تیتر آنتی بادی کمتر از 1/64 نشاندهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین می باشد. تیتر آنتی بادی IgM بیشتر از 1/10 احتمالاً  نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. تیتر آنتی بادی کمتر از 1/10 نشاندهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین می باشد. بعضی افراد طبیعی بدون بیماری حاد ممکن است تیتر بالای IgG را به علت ابتلا به عفونت در زمان گذشته نشان دهند.  تعیین میزان آنتی‏بادی IgM  نشانگر بیماری حاد است. 

عوامل مداخله گر :

§         آنتی‏ژن مورد استفاده در این تست، اختصاصی گروه است ولی برای گونه‏ها اختصاصی نیست.

§         ورم ملتحمه، اورتریت و پنومونی نوزادان معمولاً سبب پاسخ ایمنی قابل ردیابی با فیکساسیون کمپلمان نمی‏شوند.

§         به علت پایین بودن حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری تستهای سرولوژی، نمی‏توان برای تشخیص عفونت فعال استفاده کرد. بنابراین تست های مولکولی (CDNA /Chlamydia trachomatisby Nucleic Acid Amplification) همراه با تظاهرات بالینی ، ارجعیت دارند.

§         وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM  شود.

§         وجود آنتی بادی ضد هسته (ANA) می تواند منجر به تداخل در نتایج آزمایش گردد.

§         نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.

§         واکنش متقاطع در مورد سایر گونه های کلامیدیا (بویژه کلامیدیا پنومونیه) و هرپس سیمپلکس ویروس نوع 2 با آنتی بادیهای کلامیدا تراکوماتیس مشاهده گردیده است.

§         آنتی بادیIgG  ( در مقادیر خیلی زیاد) ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد.

§         نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM با روشهای سرولوژیک منفی باشد. در صورت مشاهده تظاهرات بالینی مطابق با بیماری پیشنهاد می شود 21- 14 روز بعد نمونه گیری مجدد گردد.

§         زنان به هنگام خونریزی طبیعی ماهیانه، مصرف داروهای تضعیف کننده یا مهارکننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیکها ممکن است منجر به نتایج منفی کاذب گردد.

توضیحات:

• نتایج آزمون باید همراه با علائم بیمار، تاریخچه بالینی، و دیگر یافته های آزمایشگاهی ارزیابی شود.
• کشت ارگانیسم روش تشخیصی قطعی وجود کلامیدیا می باشد، ولی به دلیل مشکلات در کشت آن روشهای سرولوژیک به تشخیص کلامیدیا کمک می کند.
• افزایش 4 برابری مقادیر IgG به همراه مقادیر بالای IgM احتمالاً  نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد.
• نمونه های مشکوک می بایست دوباره با نمونه ای جدید و با همان روش تکرار گردد. در صورت مشکوک بودن دوباره تست را با روش دیگر انجام دهید.

          منابع :

1. کتاب جامع تست هاي تشخيصي و آزمايشگاهي پاگانا- دکتر مهتاب جعفر آبادي آشتياني و همکاران- نشر جامعه نگر
2. کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي و فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير
3. سايت مايو کلنيک (Mayo mediacal laboratories):  http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/8142
4. بروشور کیت Vircell Microbiologists

6. Jacobs S. D, DeMott R. W, Oxley K. D, Laboratory test handbook, 3 rd,Lexi comp,2004,P:385