نام اختصاری: DIG

سایر نام ها: دیگوکسین، Lanoxin

بخش مورد انجام: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسما (هپارینه یا EDTA دار)

حجم نمونه مورد نیاز: ml1–  0.5

شرایط نمونه گیری:

1. نمونه را بیش از 12 ساعت پس ازمصرف دارو باید گرفت.
2. نیاز به ناشتایی نمی باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. حداکثر 2 ساعت پس از نمونه گیری، نمونه خون را سانتریفیوژ کرده و سرم را جدا کنید.
2. به بیمار تذکر دهید 12 ساعت قبل از نمونه گیری از مصرف دارو اجتناب کنید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

همولیز شدید موجب رد نمونه می شود.

شرایط نگهداری:

نمونه در ^◦c 4 به مدت 7 روز و در ^◦c20- تا 6 ماه پایدار است.

کاربردهای بالینی:

1-    پایش درمان بیماران با نارسایی احتقانی قلب (CHF) و کاهش پاسخ دریچه های قلبی

2-    ارزیابی سمیت دارو

روش ارجح : RIA

سایر روش ها : EIA ، FPIA

مقادیر طبیعی:

غلظت درمانی : ng/ml2–0.5

غلظت دوز سمی: ng/ml4≤

مقادیر مرجع برای بیماران کمتر از 16 سال تعیین نشده است.

غلظت دوز سمی در اطفال ممکن است بالاتر باشد.

تفسیر:

محدوده درمانی برای دیگوسین در خون ng/ml2–0.5 است. سطوح بالاتر از ng/ml 4ممکن است به طور بالقوه تهدید کننده حیات باشد.

عوامل مداخله گر:

1. مصرف داروهایی نظیر کلسترامین، متوکلوپرامید، نئومایسین، آنتی اسیدها، کائولین- پکتین باعث کاهش جذب دیگوکسین و کینیدین، وارپامیل، اسپیرنولاکتون، نیفیدیپین، کلیرانس دیگوکسین را کاهش خواهد داد.
2. افزایش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از ایبوپروفن، کینین، دیزوپیرامید و کاهش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از فنیل بوتازول، فنی توئین و ریفامپین.

توضیحات:

• پاسخ بیماران به دارو در افراد مختلف متفاوت است. در اختلال عملکرد کلیوی دیگوسین در سرم تجمع می یابد.
• در این آزمایش دیگوکسین با هر دو فرم باند شده و آزاد قابل اندازه گیری است. بنابراین در بیماران تحت درمان با digibind  (قطعه درمانی آنتی بادی) مقادیر بالای دیگوسین مشاهده می شود.
• فاکتورهای واکنشگر ایمنی شبه دیگوکسین ممکن ایت منجر به بالا رفتن کاذب دیگوکسین در نوزادان و بیماران پیشرفته کبدی و کلیوی گردد.
• در بیماران تحت درمان با دوز بالای بیوتین ( 5 mg/day<) جهت نمونه گیری حداقل 8 ساعت از آخرین مصرف بیوتین سپری شده باشد.

منابع:

1. کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير

2. Applied Therapeutic Drug Monitoring. Vol 2. Edited by TP Moyer, RL Boeckx.  Washington, DC, American Association for Clinical Chemistry, 1984

1. 3. Jortani SA, Voldew R Jr: Digoxin and its related endogenous factors. Crit Rev Clin Lab Sci 1997;34:225-274