Hepatitis A, IgM Antibody
نام اختصاری:HAVM- Ab
سایر نام ها: Anti-HAV, IgM، Anti-Hepatitis A IgM، HAVABS IgM, Serum، Hepatitis A Viral AB IgM
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: ترجیحاً سرم، پلاسما ( سیتراته، EDTA دار، هپارینه)
حجم نمونه مورد نیاز: 1 ml
شرایط نمونه گیری:
1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.
2. نمونه گیر باید قابلیت انتقال هپاتیت از طریق خون آلوده را در نظر بگیرد.
ملاحظات نمونه گیری:
- محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
- به بیمار مشکوک به هپاتیت گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند.
- تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت.
- پس از نمونه گیری سوزن سرنگ را بلافاصله در ظرف مخصوص (Safety box) بدور اندازید.
- در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را سریعاً به آزمایشگاه بفرستید.
- برای بیماران مشکوک به هپاتیت فرمی از سابقه ابتلاء به بیماری را یادداشت کرده و آن را مستند کنید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
ü نمونه همولیزه شدید.
ü نمونه لیپمیک شدید.
ü نمونه ایکتریک شدید.
ü فریز کردن و ذوب کردن مکرر
ü استفاده از نمونه های حاوی فیبرین، آلودگی میکروبی و غیر شفاف توصیه نمی شود.
شرایط نگهداری:
- § نمونه خون را در ظرف 24 ساعت سانتریفیوژ کرده و سرم را از لخته جدا نمایید. نمونه به مدت 24 ساعت در دمای اتاق و 7 روز در ◦c 4 پایدار است.
- § برای نگهداری طولانی تر نمونه را در ◦c 20- قرار دهید.
کاربردهای بالینی:
- تشخیص عفونت حاد و ابتلاء اخیر به ویروس هپاتیت A.
- افتراق هپاتیت A از انواع دیگر هپاتیت.
روش مرجع: ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay)
روش ارجح: ELISA
سایر روشها: RIA، MEIA (Microparticle enzyme immune assay ) ، کمی لومینوسانس.
مقادیر طبیعی: منفی (عدم حضور آنتی بادی در سرم)
ü مقادیر بر اساس Cutoff تعیین شده در کیت لحاظ می گردد.
تفسیر: تستهایسرولوژی وجود IgM-Ab را بر علیه پروتئینهای کپسید ویروس نشان می دهد و در حدود 6 ماه در سرم پایدار است. حضور IgM در سرم
نشاندهنده حاد یا تحت حاد بودن بیماری است . IgM در حدود 3 تا 4 هفته پس از تماس و درست پیش از افزایش آنزیمهای کبدی در خون افزایش می یابد.
سطح IgM غالباً در طی 8 هفته به حد طبیعی باز می گردد. نتایج مثبت نشاندهنده وضعیت حاد بیمار یا ابتلاء اخیر آلودگی به این ویروس (کمتر از 6 ماه) می باشد.
در صورتی که بیمار در کمتر از دو هفته به این ویروس آلوده شده باشد، نتایج آزمایش ممکن است منفی گزارش شود.
عوامل مداخله گر :
- نمونه های دارای فیبرین، آلودگی میکروبی، همولیزه ، لیپمیک و ایکتریک موجب تداخل در آزمایش می گردد.
- استفاده از سدیم اُزاید به عنوان نگهدارنده در روش های ایمونو اسی به دلیل واکنش آنزیمی با کونژوگه موجب تداخل در نتایج آزمون می گردد.
- واکنش متقاطع با آنتی بادیهای غیر اختصاصی منجر به نتایج مثبت کاذب می گردد.
توضیحات:
- نتایج مثبت کاذب ممکن است به علت واکنش متقاطع حضور آنتی بادی از دیگر عفونت های ویروسی یا بیماری های زمینه ای مشاهده شود.
- نتایج مثبت با سابقه بالینی بیمار و اپیدمیولوژی بیماری در ارتباط است.
منابع :
- سايت مايو کلنيک (Mayo mediacal laboratories).
- کتاب جامع تست هاي تشخيصي و آزمايشگاهي پاگانا- دکتر مهتاب جعفر آبادي آشتياني و همکاران- نشر جامعه نگر
- Nainan OV, Xia G, Vaughan G, Margolis HS: Diagnosis of hepatitis A infection: a molecular approach.
- Clin Microbiol Rev 2006;19:63-79.