نام اختصاری: IgG

سایر نام ها: ایمنوگلبولینG ، آنتی بادیG ،Gamma Globulin G

بخش مورد انجام : ایمونوبیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری:  سرم تازه

حجم نمونه مورد نیاز: ml1

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

ملاحظات نمونه گیری: ترجیحاً پس از نمونه گیری وریدی بلافاصله سرم را جدا کرده و آن را تا زمان آزمایش در C^◦ 4 نگهداری کنید.

موارد عدم پذیرش نمونه: نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه در C^◦ 4 به مدت 72 ساعت و در C^◦ 20-  به مدت 28 روز پایدار است.

کاربردهای بالینی: در تشخیص و پایش منوکلونال گاماپاتی و نقص های سیستم ایمنی هورمورال کاربرد دارد.

روش مرجع: نفلومتری

روش ارجع: توربیدومتری

سایر روش ها: الایزا

مقادیر طبیعی:

کمتر از 5 ماهگی 100-334 mg/dl :

5 تا 9  ماهگی 164-588 mg/dl   :

9 تا 15 ماهگی:     246-904 mg/dl

15 تا 24 ماهگی 313-1,170 mg/dl :

2 تا 4 سالگی:     295-1,156 mg/dl

4 تا 7 سالگی: 386-1,470 mg/dl   

7 تا 10 سالگی:    462-1,682 mg/dl 

10 تا 13 سالگی:503-1,719 mg/dl

13 تا 16 سالگی:  509-1,580 mg/dl

16 تا 18 سالگی:  487-1,327 mg/dl

18 سال و بالاتر:  767-1,590 mg/dl 

تفسیر: IgG پلی کلونال در بیماری های اتوایمیون نظیر لوپوس اریتروماتوز (SLE)، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن، سارکوئیدوز و بیماری های مزمن کبدی ، بعضی عفونت های انگلی، عفونت های مزمن یا عود عفونت افزایش می یابد.

IgG الیگوکلونال در مولتیپل اسکلروزیس (MS) ، عفونت ها به خصوص در بعضی دیس گاماگلوبینمی ها افزایش می یابد.

IgG منوکلونال در مولتیپل میلوما (تیپ IgG) و لنفوما افزایش می یابد.

IgG در بیماری هایی نظیر SCID، CVID ، سندرم ویسکوت آلدربچ، AIDS ، سوختگی ها، پمفیکوس، سندرم نفروتیک؛ آنتروپاتی های همراه با از دست دادن پروتئین، دیستروفی میوتونیک کاهش می یابد.

عوامل مداخله گر:

مصرف داروهای آسپارژیناز، متادون، متیل دوپا، نیتروفورانتوئین، پروپیل تیواوراسیل سبب افزایش IgG در بدن می شود. داروهای دکستران ، املاح طلا، متیل پرونزوتون سبب کاهش IgG در بدن می گردد. وجو فاکتور روماتوئید سبب ایجاد خطا در آزمایش می شود. کدورت و لیپمیک بودن سرم در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کند.

توضیحات: الکتروفورز ایمنوگلوبولین با تیتر بالا برای افتراق کلاس آنتی بادی پلی کلونال از منوکلونال به کار می رود. همچنین ایمنوفیکساسیون برای توصیف کلاس آنتی بادی منوکلونال به کار می رود.

منابع:

1. Webster ADB: Laboratory investigation of primary deficiency of the lymphoid system. In Clinics in Immunology and Allergy. Vol. 5. 3rd edition. Philadelphia, 1985, pp 447-468

2. Pinching AJ: Laboratory investigation of secondary immunodeficiency. In Clinics in Immunology and Allergy. Vol. 5. 3rd edition. Philadelphia, WB Saunders Company, 1985, pp 469-490

3. Dispenzieri A, Gertz MA, Kyle RA: Distribution of diseases associated with moderate polyclonal gammopathy in patients seen at Mayo Clinic during 1991. Blood 1997;90:353

4. Kyle RA, Greipp PR: The laboratory investigation of monoclonal gammopathies. Mayo Clin Proc 1978;53:719-739

5. Ballow M, O'Neil KM: Approach to the patient with recurrent infections. In Allergy: Principles and Practice. Vol. 2. 4th edition. Edited by E Middleton Jr, CE Reed, EF Ellis, et al. St. Louis, MO, Mosby-Year Book, Inc., 1993, pp 1027-1058

6. Kyle RA: Detection of quantitation of monoclonal proteins. Clin Immunol Newsletter 1990;10:84-86